Światło ulega polaryzacji przy odbiciu od powierzchni przezroczystych (na przykład szkła lub wody). Całkowita polaryzacja światła odbitego zachodzi dla określonego kąta padania, zwanego kątem Brewstera [alfa] (na rysunku). Jest to taki kąt padania, przy którym promień załamany tworzy z promieniem odbitym kąt 90°. Można wykazać, że tangens kąta Brewstera jest równy współczynnikowi załamania materiału substancji odbijającej.
Dla szkła kąt ten wynosi około 55°. Przy całkowitej polaryzacji w świetle odbitym drgania pola elektrycznego odbywają się w płaszczyźnie prostopadłej do rysunku.
Ten sposób polaryzacji jest najbardziej popularny w naturze. Promień padający to najczęściej światło słoneczne, promień odbity to niechciany refleks. Po spolaryzowaniu światło odbite zatraca całą przenoszona informację o kształcie i kolorze obiektu.